Wyprawka szkolna – jak nie zaszkodzić, ale pomóc dziecku

Po pierwsze, nie szkodzić

Kompletując niezbędnik ucznia, trzeba mieć na uwadze, aby akcesoria szkolne były bezpieczne, funkcjonalne i rozwijały umiejętności dziecka. Niezależnie od tego, czy wybór dotyczy artykułów piśmienniczych, papierniczych, plecaka czy obuwia, kluczowe jest, by swoją decyzją nie zaszkodzić. Produkty z wyprawki powinny wspierać procesy rozwoju i uczenia. Należy też pamiętać, że w niektórych przypadkach potrzebny jest indywidualny dobór narzędzi i pomocy.

Zawartość wyprawki szkolnej nie może być przypadkowa, a zakupy pochopne. Po analizie potrzeb i możliwości, ustaleniu kryteriów i parametrów akcesoriów, rozeznaniu się w ofertach oraz cenach, warto zaangażować ucznia w proces zakupowy. Maluch, który uczestniczył w wyborze pomocy na pewno chętniej będzie z nich korzystać. Dziecięce wybory nie zawsze będą się pokrywały z preferencjami dorosłych. Kompromisy są zasadne, ale nie mogą obejmować fundamentalnych kryteriów, takich jak bezpieczeństwo i rozwój.

Tornister i plecak

Każdemu uczniowi przyda się porządny plecak lub tornister. Niewłaściwie dobrany model przyczyni się do utrwalenia i pogłębienia wady postawy. Najważniejsze, by był bezpieczny dla kręgosłupa, funkcjonalny, komfortowy, praktyczny i dostosowany do wieku, wzrostu, postury oraz potrzeb pociechy. Powinien mieć odpowiednio wyprofilowany tył, usztywnioną ściankę przylegającą do pleców, usztywnione dno oraz szerokie, regulowane i wyściełane szelki. Idealnie, jak będzie wykonany z wytrzymałego i wodoodpornego tworzywa. Dodatkowy atut stanowi przewiewna siatka, która sprawi, że plecy malucha nie będą się pocić. Pożądane są także wbudowane elementy odblaskowe, poprawiające widoczność dziecka na drodze.

Sama konstrukcja nie może być zbyt ciężka, by w połączeniu z książkami i przyborami nie obciążała kręgosłupa. Plecak czy tornister powinien ważyć mniej niż 10 - 15 procent masy ciała ucznia. Plecaki z reguły są lżejsze od tornistrów. Dla pierwszoklasistów najodpowiedniejsze będą modele o pojemności w przedziale 10 - 20 l.

Przed zakupem dziecko powinno przymierzyć i ponosić plecak lub tornister przez kilka minut. Pozwoli to ocenić wygodę użytkowania i adekwatność jego wymiarów. Plecak nie może wystawać poza kontur pleców ucznia. Jego dno ma znajdować się na wysokości miednicy, a górna krawędź nie powinna sięgać wyżej niż linia ramion. Wskazane jest, aby największa komora mieściła format A4. Obecność kieszeni, przegród i organizerów ułatwi utrzymanie porządku i codzienne pakowanie. Im młodsze dziecko, tym większa liczba komór.

Zestaw śniadaniowy

Pudełko na jedzenie i bidon czy butelka to podstawowy zestaw do szkoły. Wybór kompletu sprawi dziecku dużą radość, warto mu ją zapewnić po dokonaniu wstępnej selekcji, uwzględniającej przede wszystkim funkcjonalność, wygodę i higienę użytkowania. Design to nie wszystko, ważna jest lekkość, poręczność oraz trwałość. Materiał, z którego wykonane są artykuły powinien być atestowany i nadawać się do kontaktu z żywnością. Istotne jest, aby lunchboxy i bidony były szczelne podczas użytkowania oraz transportu. Im gładsza powierzchnia i mniej zakamarków, tym łatwiej umyć przedmiot.

Ubrania i obuwie

Z nabyciem stroju gimnastycznego najlepiej zaczekać do czasu otrzymania wytycznych od konkretnej placówki. Podobnie z wyborem ubioru galowego. Niezbędny na pewno jest worek na kapcie czy buty na zmianę. Dziecko z pewnością ucieszy się, gdy wzór i model wybierze wspólnie z rodzicami.

Ważnym elementem szkolnego stroju jest obuwie. Stopa malucha cały czas rośnie i kształtuje się, dlatego trzeba zadbać o prawidłowy jej rozwój poprzez dopasowanie butów do stopy, a nie odwrotnie. Część placówek wymaga dwóch par butów – na zajęcia lekcyjne i na wf. Jedne i drugie muszą być wygodne i stabilne, a przez to bezpieczne. Czasem wymogiem szkoły są białe lub jasne podeszwy.

W butach przeznaczonych na zajęcia lekcyjne uczniowie spędzają dużo czasu, dlatego powinny być odpowiednio wyprofilowane i zapewniać komfort oraz wygodę użytkowania. Zalecane jest, by były uszyte z naturalnego, oddychającego materiału. Podeszwa nie może się ślizgać na gładkiej powierzchni. Dla młodszych dzieci można rozważyć buty na rzepy lub wsuwane - będą idealne dla niepotrafiących jeszcze sprawnie wiązać sznurowadeł. Dobrą podporą dla rosnącej stopy są modele ze sztywnym zapiętkiem.

Z myślą o zajęciach sportowych warto wybrać obuwie przystosowane do większej aktywności ruchowej i jednocześnie amortyzujące stopy. Buty na wf nie powinny być zbyt ciężkie, ale bardzo lekkie i delikatne również nie są wskazane, gdyż mogą ulec szybkiemu zniszczeniu podczas intensywnych zajęć.

Artykuły papiernicze

Kolejną pozycją obowiązkową szkolnej wyprawki są artykuły papiernicze. W przypadku pierwszoklasisty na początek najlepiej kupić po jednej sztuce podstawowych produktów: zeszyt 16-kartowy w kratkę, zeszyt 16-kartkowy w trzy linie, dzienniczek A6, blok rysunkowy A4 biały, blok techniczny A4 biały i papier kolorowy A4 lub B5.

Artykuły piśmiennicze

Jedną z pierwszych umiejętności zdobywanych w szkole jest pisanie. Dlatego istotne jest, aby zadbać o dobrej jakości artykuły wspierające tę naukę. W nauczaniu początkowym dużą wagę należy przywiązać do ołówków. Wybierać można spośród ołówków trójkątnych, sześciokątnych i okrągłych o średnicy standardowej lub grubej (rozmiar jumbo). U dzieci wczesnoszkolnych idealnie sprawdzają się grubsze, które mniej męczą rękę i łatwiej je utrzymać w dłoni w porównaniu z cienkimi. Rekomendowane im są ołówki o przekroju trójkątnym, ponieważ wymuszają na rączce poprawne ułożenie placów.

Ołówki występują w twardościach H, B, HB i F. Im ołówek ma wyższe oznaczenie H, tym jest twardszy, im wyższe B, tym miększy. Przyjmuje się, że H jest używany w rysunku technicznym, zaś B w artystycznym. HB i F są wariantami pośrednimi. Zasadne jest unikanie tych najtwardszych, jak i najbardziej miękkich. Ołówki zbyt miękkie mogą dać za szeroki ślad, natomiast zbyt twarde przyczynić się do powstawia wyżłobień w kartce. Najbardziej uniwersalny, dobry do pisania, a przez to bardzo popularny jest typ HB. Ołówki z miękkim rysikiem (HB lub nawet B) łatwo prowadzić po kartce, gdyż nie wymagają dużego nacisku. Przy wzmożonym nacisku stosuje się ołówki średnie w kierunku miękkich (HB, F, do około 5B). Praktycznym rozwiązaniem jest ołówek z gumką do wymazywania.

Warto też zwrócić uwagę na to, czy ołówek ma ochronną osłonkę grafitu, która zwiększa jego odporność i sprawia, że produkt jest bardziej wytrzymały podczas mozolnych prób nauki nowych literek. Ołówki są oferowane w obudowie drewnianej lub bezdrzewnej (np. z żywicy syntetycznej). Te drugie są odporne na żucie, a w przypadku złamania nie pozostawiają drzazg i nie kaleczą. Powinny mieć bezpieczny skład (bez polichlorku winylu czy lateksu). Alternatywą dla tradycyjnych grafitowych ołówków są automatyczne, niewymagające używania temperówki.

Kolejnym podstawowym przyborem piśmienniczym jest długopis. Ten ma dobrze leżeć w małej dłoni i nie może być za ciężki, aby nie męczył, a tym samym, by korzystanie z niego nie kojarzyło się dziecku z udręką. Wygoda ma ogromne znaczenie. Optymalnym wyborem będą długopisy o przekroju heksagonalnym lub okrągłym. W sklepach są też dostępne specjalne długopisy do nauki pisania, których budowa wymusza prawidłowe ułożenie na nich palców (wersje dla prawo- i leworęcznych). Aby uczeń nie musiał mocno przyciskać przyboru do kartki, można zdecydować się na długopisy miękko piszące. Przy słabym nacisku polecane są te z wkładem lekko piszącym czy z grubą końcówką 1,6 mm o zwiększonym śladzie. Z kolei przy stosowaniu wzmożonego nacisku rekomendowane są długopisy zapobiegające bólowi i ślizganiu się palców.

Kolejną z opcji są długopisy zmywalne, które mają i zalety i wady. Z jednej strony pozwalają zmazać niechciany efekt czy szybko poprawić błędy, ale z drugiej sprawiają, że w dłuższej perspektywie nie widać progresu i postępów w nauce. W długopisach dla leworęcznych najważniejszy jest wkład. Powinien być szybkoschnący, by nie rozmazywać liter. Aby sprawdzić czas wysychania tuszu, należy zrobić ślad i natychmiast przejechać po nim palcem. Przy dominacji lewej ręki dobrze jest też stosować długopisy lekko piszące.

Kolejnym ważnym narzędziem pisarskim jest pióro wieczne. Najlepiej wprowadzić je dopiero, gdy dziecko opanuje umiejętność pisania ołówkiem i długopisem. Rozwój grafomotoryczny wesprze wygodne pióro o kształcie dopasowanym do dłoni, wymuszające prawidłowy sposób trzymania produktu. Uczeń, dla którego pisanie stanowi jeszcze duży wysiłek, bardziej doceni lekkie pióro. Młodszym łatwiej korzystać z pióra grubszego. Im też mogą przypaść do gustu pióra profilowane, z uchwytem zapewniającym komfort trzymania i poprawne ustawienie palców. Istotna jest również stalówka. Dla rozpoczynających pisanie piórem optymalna jest miękka stalówka – gładko sunie po papierze, nie skrobie, nie wymaga stosowania mocniejszego nacisku i łatwo ją rozpisać. Stalówka w piórze dla dzieci leworęcznych powinna być uniwersalna lub dostosowana do pisania przez osoby leworęczne. Tylko taka zapewni nierozmazywanie atramentu. Ponadto zalecane jest, aby pióro zapewniało łatwy, szybki i czysty sposób wymiany naboi.

Podczas nauki pisania przydają się również… kredki! W przyjemny, kolorowy i kreatywny sposób uczą poprawnego chwytu pisarskiego oraz tego, jakie znaczenie ma siła nacisku kredki na kartkę papieru. Ich zakup może nastręczyć wiele trudności, gdyż kredki są kredkom nierówne. Można nabyć „pierwsze lepsze” i będą rysować, ale wtedy niekoniecznie wesprą rozwój umiejętności manualnych. Jako, że jest to jedno z pierwszych narzędzi szkolnych i przedmiot codziennego użytku w początkowych klasach, z szerokiej oferty warto wybrać te, które zachęcą do doskonalenia zdolności plastycznych i będą korzystne dla grafomotoryki. Aby umożliwiać rozwój prawidłowego chwytu grafomotorycznego, kredki nie mogą być za krótkie (zbyt krótkie wymuszają pionowe trzymanie zamiast pochylonego). Opcjami do wyboru są kredki: cienkie (standardowe) i grube (rozmiar jumbo). Grubsze są dobrym rozwiązaniem dla najmłodszych dzieci, które mają jeszcze niewypracowany uchwyt. Łatwiej jest utrzymać je w ręce, nimi malować i manewrować. W sklepach znajdziemy także kredki o różnym przekroju: trójkątne, okrągłe i heksagonalne. Trójkątne polecane są maluchom, które dopiero uczą się posługiwania narzędziami pisarskimi, ponieważ ich korpus ułatwia prawidłowy uchwyt i stymuluje rozwój rączki. Dużą popularnością cieszą się łatwe do trzymania kredki o przekroju okrągłym, dostępne w wielu rodzajach. Z kolei heksagonalny przekrój mają przede wszystkim kredki ołówkowe.

W pierwszych klasach najczęściej używane są kredki ołówkowe, dzięki którym dzieci uczą się precyzji podczas kolorowania i rysowania. Ich korpusy mogą być wykonane z drewna lub bardziej bezpiecznego podczas użytkowania tworzywa sztucznego, np. żywicy syntetycznej.

Wybierając kredki ołówkowe, warto postawić na żywe i radosne kolory oraz łatwość temperowania. Te z miękkim grafitem będą sunęły po papierze, co jest wskazane zwłaszcza w przypadku dzieci, stosujących słaby nacisk. Będą dobrze kryły, co wyeliminuje ewentualny problem zniechęcenia czy irytacji podczas rysowania. Mającym problem z motywacją, dobrze jest zaproponować kredki z grafitem odpornym na złamania. Produkty o zwiększonej odporności sprawdzą się u uczniów mających wzmożony nacisk. Kredki ołówkowe można nabyć też w wersji wymazywalnej z gumką – pozwalają w łatwy sposób poprawić swoje prace artystyczne czy szkolne.

W nauce pisania pomocne są specjalne nakładki grafomotoryczne na ołówek, długopis, kredkę czy pióro. Nie stosuje się ich prewencyjnie. Mają odpowiadać na problem, a ich wybór jest uzależniony od zdiagnozowanej trudności.

Każdy uczeń potrzebuje w swoim przyborniku gumki do ścierania. Jej zakup nie powinien być przypadkowy. W sklepach ich jest całe mnóstwo, ale część dostępnych na rynku rozmazuje grafit zamiast go wymazywać. Takich należy się wystrzegać, by nie potęgować u dzieci frustracji. Gumka wysokiej jakości ułatwia szybkie uzyskanie pożądanego efektu. Mniejsze produkty o foremnym kształcie będą wygodnie leżały w małej dłoni i nie zajmowały zbyt dużo miejsca w piórniku. Łagodne ścieranie gwarantują miękkie gumki, które nie wymagają dużego nacisku i są odporne na wyginanie. Twardsze gumki zapewniają dobrą ścieralność i są odporne przy stosowaniu mocniejszego nacisku. Oczywiście trzeba też uwzględnić kwestię bezpieczeństwa i zdrowia, stawiając na gumki bez polichlorku winylu (PVC FREE, BEZ PCV) w składzie.

Do ostrzenia kredek i ołówków przyda się odpowiednia temperówka. Nie może być za duża, by z łatwością zmieściła się w piórniku. Nie powinna też kręcić się w ręku. Modele z wygodnym uchwytem, pozwalają na jej odpowiednią obsługę, polegającą na tym, że ręka trzymająca narzędzie będzie statyczna, a kręcić będzie się wyłącznie druga ręka, która trzyma kredkę. Gdy uczeń korzysta z kredek lub ołówków w rozmiarze jumbo, zasadne jest nabycie podwójnej temperówki, dopasowanej do strugania zarówno cienkich, jak i grubych przyborów. Przy temperówce z pojemnikiem na wiórki łatwiej o zachowanie porządku.

Przyborami rzadziej używanymi od kredek, ale zwykle sprawiającymi dzieciom dużą radość i frajdę, są flamastry. Jakie będą dla nich najlepsze? Z pewnością mające żywe kolory, tusz dobrej jakości oraz końcówkę z zabezpieczeniem przed wciśnięciem do środka. Zasadne jest skupienie się na tych, które w szybki i łatwy sposób można sprać z większości tkanin oraz zmyć z małych rączek. Uczniowie często zapominają o zamykaniu pisaków, stąd dobrym rozwiązaniem jest wybór produktów zabezpieczonych przed wysychaniem. Na rynku są dostępne flamastry niewysychające przez kilka miesięcy, nawet gdy zostaną pozostawione bez skuwek. Podczas kolorowania i malowania znaczenie mają też końcówki, które pozwalają na rysowanie linii o różnych szerokościach. Pisaki występują w rozmiarach standardowym i jumbo (polecane dla najmłodszych). Na rynku są dostępne warianty klasyczne i wymazywalne, umożliwiające poprawianie błędów i tworzenie magicznych efektów.

Kolejnym przyborem, nad którym warto się pochylić jest linijka. Na start wystarczy taka o długości 20 cm. Ważne, by miała wyraźnie zaznaczoną skalę – najlepiej od 0 (a nie od 1). Transparentna nie zasłoni kreślonego obszaru. Elastyczna, giętka czy z nietłukącego się plastiku wystarczy na dłużej – trudniej ją złamać, więc jest żywotność będzie dłuższa. Korzystnym wyborem są linijki z uchwytem, zapewniające stabilne, antypoślizgowe przesuwanie.

Pomoce plastyczne

Do najpopularniejszych pomocy plastycznych należą kredki, plastelina, farbki – akwarelowe i plakatowe, nożyczki i kleje. Przy pracach kreatywnych najlepiej sprawdzają się kredki woskowe, świecowe i pastelowe, a spośród ołówkowych te z efektem farby akwarelowej, które ładnie rozmywają się pod wpływem wody. Woskowe, świecowe i pastele występują w grubościach standardowych, jak i jumbo o przekroju: trójkątnym, okrągłym, heksagonalnym i kwadratowym (tu głównie pastelowe).

Przygodę z kolorowaniem z reguły rozpoczyna się od kredek świecowych. Są świetne do wypełniania dużych powierzchni. Ich niewątpliwą zaletą jest miękkość. Nie wymagają tak mocnego nacisku na kartkę jak kredki ołówkowe i często mają od nich bardziej nasycone barwy. Wybierając kredki świecowe, warto zwrócić uwagę, by nie brudziły rąk i ubrań oraz miały żywe i intensywne kolory pigmentów, a także dobrze kryły. Na rynku dostępne są warianty bez owijek, jak i z wykręcanym wkładem w osłonkach, które chronią grafit przed złamaniem.

Ze świecowymi często mylone są kredki woskowe. Podstawowe różnice między nimi wynikają z ich składu (jedne zawierają parafinę, drugie – wosk pszczeli). Kredki woskowe świetnie sprawdzają się na początku ścieżki edukacyjnej, gdy dzieci jeszcze pracują nad prawidłowym chwytem. Są miękkie, przy czym się nie kruszą. Zapewniają wysoki komfort w trakcie rysowania, gdyż nie wymagają dużej siły nacisku. Aby uzyskać oczekiwany efekt, wystarczy je lekko docisnąć do kartki papieru. Ponadto umożliwiają ładne łączenie barw. Z reguły są zawijane w papierowe owijki, zapobiegające brudzeniu rąk i ubrań.

Charakteryzującymi się dużą miękkością, kredkami pastelowymi uzyskuje się oryginalne efekty wizualne. Pastele zapewniają swobodę w zakresie łączenia barw, a rysunki nimi namalowane przez długi czas zachowują żywe kolory. Do wyboru są wersje olejne i suche. Pierwsze można nakładać warstwowo, kolor na kolor, co pozwala osiągnąć ciekawe prace artystyczne. Natomiast pastele suche przypominają kredę, są bardziej kruche od olejnych i umożliwiają uzyskanie przejścia stopniującego intensywność barw.

Szkolną codziennością jest też korzystanie z farb. W plakatowych i akwarelowych, poza oczywistym kryterium bezpieczeństwa, istotna jest też jakość. W klasach 1-3 farby używane są dość często, dobrze by były łatwo zmywalne i spieralne z tkanin, a także wydajne. Plakatowe mogą różnić się między sobą przeznaczeniem (zastosowanie na różnych powierzchniach), poziomem krycia, intensywnością barw, łatwością mieszania kolorów czy konsystencją. Wskazany jest wybór najbardziej uniwersalnych farb, dobrze rozprowadzających się i kryjących, o nasyconych kolorach, które nie blakną po wyschnięciu. Idealnie, jakby konsystencja „dopuszczała” malowanie nimi nawet bez użycia wody. Plakatówki występują w tubkach, słoiczkach, a nawet w pędzelkach i sztyftach, które minimalizują ryzyko ubrudzenia się i ewentualny dyskomfort. Kupując farby akwarelowe, najlepiej wybrać produkty o szybkoschnącej formule, jednolitym kryciu, żywych kolorach i dobrze widoczne na papierze. Opakowanie powinno mieść szczelnie zamykane wieczko. Jeżeli chodzi o pędzelki, to najlepiej postawić na pędzle o różnej grubości i kształcie (cienkie i grubsze, w wersji okrągłej i płaskiej). Z trzonków pokrytych lakierem łatwiej będzie zmyć zaschniętą farbę. Warto, aby kubek do pędzelków miał blokadę wylewania.

Poza umiejętnością rysowania, malowania i kolorowania dzieci wczesnoszkolne opanowują umiejętność cięcia i wycinania. Dobrze dobrane nożyczki powinny być dostosowane do wielkości ręki (im mniejsze dłonie, tym mniejsze nożyczki np. 13 cm). Dla początkujących wskazane są te z zaokrąglonymi brzegami i modele z miękkimi gumowymi uchwytami, które zagwarantują większą wygodę użytkowania. Osobom z dominacją lewej ręki poleca się nożyczki dedykowane osobom leworęcznym, które ułatwią im cięcie i zredukują nacisk.

Z wycinaniem w dużej mierze łączy się klejenie, przyklejanie i naklejanie. Klej do szkoły ma być przede wszystkim bezpieczny (ważne, by nie zawierał rozpuszczalników) i zmywalny (łatwy do sprania). Powinien skutecznie sklejać, zapewniać łatwą aplikację i mieć odpowiednią konsystencję. Czas schnięcia kleju powinien być optymalny – nie za długi (dzieci się niecierpliwią) i nie za krótki (dzieci muszą mieć czas na pracę z klejem). Spośród szerokiej oferty można wybrać te w sztyfcie (zwykły lub znikający), w tubce czy w płynie. Typ kleju należy dostosować do potrzeb i preferencji ucznia. Kleje w sztyfcie i tubce są proste w użyciu i pozwalają na klejenie bez dotykania kleju dłonią. Z produktem w sztyfcie trudniej o zabrudzenia i łatwiej o jego precyzyjne rozprowadzenie niż przy wyrobach w tubce czy płynie. Ponadto, posługując się nim nie trzeba myć rąk po każdym użyciu. Największą precyzję podczas aplikowania zapewniają znikające kleje w sztyfcie – podczas nakładania są kolorowe, a przezroczyste stają się po wyschnięciu. W trakcie zabawy, dekorowania i prac kreatywnych świetnie sprawdzają się kleje brokatowe. W tym przypadku warto postawić na wysycone barwy, by kolory były mocno widoczne.

Kolejnym niezbędnym elementem wyprawki jest plastelina. Powinna być plastyczna, łatwa do modelowania, nie może się kruszyć ani brudzić rąk. Im ma więcej kolorów, tym lepiej. Istotne jest też nasycenie barw.

Piórnik

Znając zapotrzebowanie na artykuły piśmiennicze i pomoce plastyczne, pozostaje pokusić się o dobór adekwatnego piórnika. W przypadku piórnika najlepiej jest postawić na wariant z zamkiem błyskawicznym. Na rynku dostępne są modele z wyposażeniem lub bez. Za pierwszą opcją przemawia wygoda, ale nie zawsze jest ona lepszym rozwiązaniem. W gotowym zestawie część zawartości niekoniecznie będzie pokrywać się z potrzebami ucznia, szkoły czy oczekiwaniami rodzica, chociażby co do jakości produktów.

W przypadku piórników bez wyposażenia można wybierać między wersjami komorowymi z przegródkami a tubami czy saszetkami (tzw. jamniki). W komorowych każdy produkt, co do zasady, ma swoje miejsce. Co z jednej strony pomaga dbać o porządek, ale z drugiej może generować zniecierpliwienie (wyjmowanie narzędzi ze specjalnych gumek) i frustrację (konieczność odkładania przyborów na miejsce). Im młodsze dzieci, tym mniej komór i większa szerokość piórnika. W piórnikach typu jamnik z reguły nie ma gumek ani przegródek. Ich zaletą jest szybkie i wygodne pakowanie oraz wypakowanie wszystkich przyborów.

W pierwszych klasach dobrze sprawdza się posiadanie dwóch piórników – np. komorowego z przegródkami na delikatne czy najbardziej przydatne akcesoria, a tuby lub saszetki na przybory odporne na uderzenia, które są rzadziej używane (pisaki, kredki, flamastry, kolorowe długopisy itp.).

Odpowiednio skomponowana szkolna wyprawka zachęci i zmotywuje ucznia do nauki, oraz będzie wspierała jego wszechstronny rozwój. Warto przeanalizować zakupy i możliwości, by pomóc zmalować dzieciom świetlaną przyszłość.